வெளிநாட்டுத் திருமணங்கள், விழாக்கள், பண்டிகைகள்

வெளிநாட்டுத் திருமணங்கள் விழாக்கள் பத்தி ஒரு சின்ன பதிவுங்க. சிலப்பேர் இங்க என்ன சொல்றோம், நம்ம ஊரில்தான் எல்லாத்துக்கும் விழா எடுத்து காச கரியாக்குராங்கன்னுதானே. அப்டித்தான் இல்லை.நான் இப்டி விழா எடுத்தாத்தான் சரின்னு சொல்ல வரல.அப்படி விழா எடுக்கிறவங்களுக்கு வக்காலத்து வாங்கவும் இல்லை. அது அவரவர் சொந்த விருப்பம், உரிமை.ஆனா நம்மள்ல சிலப் பேர் எப்போ பார்த்தாலும் வெளிநாட்ல பார்த்தீங்களா எவ்ளோ சூப்பரா எளிமையா இருக்காங்க, நாம இப்டி இருக்கோம்னு ஜார்ஜ் புஷ்ஷுக்கு போட்டியா உளருகிறார்களே அவர்களுக்குத் தான் இந்த பதிவு.

சரி நான் முன்னாடி எழுதின பதிவுகளோட இதற்கு தொடர்பு உண்டென்பதால் முதலில் குடும்ப விழாக்களை பார்ப்போம். இங்க திருமணங்களை எடுத்துக்கிட்டீங்கன்னா, முதலில் மணமகன்(காதலன்) தன் திருமண விருப்பத்தை(காதலி)மணமகளிடம் கூறும்போதே நிச்சய மோதிரத்தை போட்டுவிடுவார். ஆனாலும் பின்னர் ஒரு பெரிய பார்ட்டி இதை கொண்டாடுவதற்கே, ஒன்று இவர்களால் அல்லது இவர்களின் பெற்றோர்,நண்பர்களால் கண்டிப்பாக நடத்தப்படும். அடுத்தது 'ரிஹர்சல் டின்னர்' . அது மட்டுமல்லாமல் மணப்பெண் தன் உடை தேர்வு செய்வதற்கு எடுத்துக்கொள்ளும் நாட்கள், நேரம், இதற்கெல்லாம் மேலாக அதன் விலைஎல்லாம் நம்மூருக்கு கொஞ்சமும் குறைந்ததல்ல. இது மணமகன் மற்றும் திருமண வீட்டாருக்கும் பொருந்தும்.பின்னர் தோழிப்பெண்கள்,மாப்பிள்ளை தோழர்கள் தேர்வு என அதகளப்படும். இவர்களும் மணமக்களை போலவே ஆடையணிகலன்களுக்கு நேரமும் பொருளும் செலவிடுவார்கள். நம்மோரை விட திருமணங்களை நம்பி வெளிநாடுகளில்தான் பல தொழில்கள் உள்ளன. நாம் இந்தியாவில் கல்யாணக் காண்டிராக்டர் எனக் கூறி பல சமயம் பொறுப்புகளை அளிக்கிறோம் இல்லையா,அதுபோலவே இங்கும் wedding plannerகள் பலர் அனைத்து தரப்பினருக்கும் ஏற்ற வகையில் உள்ளனர்.

இது தவிர்த்து bachelor பார்ட்டி, ஹென் நைட் எல்லாம் தனியா இருக்கும். திருமணம் ஒவ்வொரு விதமாக நடக்கும். சர்ச், ஹோட்டல்,பிரைவேட் ரிசார்ட், அந்த கால அரண்மனைகள்(castle) இப்படி எல்லா இடங்களிலும் நடக்கும். இதில் சர்ச் மட்டும்தான் அவ்வளவாக செலவு பிடிக்காது. ஆனால் இங்கு திருமணம் நடத்துவதோடு முடியாது, பின்னர் ஒரு பெரிய விருந்து கொடுப்பதுதான் மரபு. சர்ச்ஐ தவிர்த்து மற்ற இடங்களில் நடக்கும் திருமணங்களுக்காகும் செலவை கேட்டால் மயக்கமே வரும். சிலர் இதற்காக மற்றும் திருமண, நிச்சய மோதிரங்களுக்காக தன் வாழ்நாள் சேமிப்பு முழுவதையும் செலவிடுவார்கள். நாம் போடும் ஐம்பது சவரன் நகைகளும் அந்த ஒரு மோதிரமும் ஒரே விலையிலிருக்கும். நமக்கு பார்க்கும் போது எளிமையாக தோற்றம் தரும் அவ்வளவுதான்.

இங்கும் திருமணம் சம்பந்தப்பட்ட பல (மூட)நம்பிக்கைகள் உள்ளன. திருமணம் முடிந்தபின் மணப்பெண்ணின் மலர்கொத்தை பிடிக்கும் பெண்ணுக்கு விரைவில் திருமணம் நடக்கும், ஒரு பெண் தோழிப்பெண்ணாக மூன்று முறைக்கு மேல் இருக்கக் கூடாது. இப்படிப் பல உள்ளன.
அதுமட்டுமல்லாமல் நாம் செய்வது போல சீர் செய்வதும் உள்ளது. மணமக்கள் தங்களுக்கு தேவையான பொருட்களின் பட்டியலை பிரபல நகைக்கடைகள், வீட்டு உபயோகப்பொருட்கள் கடை என எல்லா வகை கடைகளிலும்(ஒவ்வொரு கடையிலும் இதற்கென்றே தனிப் பிரிவு இருக்கும்) மணமக்களே பதிவு செய்துவிடுவார்கள். இவர்களின் திருமனத்தேதி அறிவிக்கப்பட்டவுடன், உறவினர்களும் நண்பர்களும் அவர்களிடம் எந்த கடை எனக் கேட்டு,அந்த பட்டியலில் இருந்து தன்னால் முடிந்ததை வாங்கிக் கொடுப்பார்கள். இது குழந்தையின் பேர் சூட்டு விழாக்களிலும் அப்படியே நடைமுறைபடுத்தப்படும். மன விழாவில் தந்தை தாரைவார்த்துக் கொடுக்கும் சடங்கும் உள்ளது.

பின்னர் தேன்நிலவு. இதை ஒவ்வொருத்தரும் வித்தியாசமாக கொண்டாடுவார்கள். சிலர் நாள்கணக்கு, வாரக்கணக்கிலும் இன்னும் சிலர் ஒரு வருடம் முழுவதும் கூட கொண்டாடுவார்கள். இதில் பொருளாதார வித்தியாசங்களே கிடையாது. பின்னர் அந்த பெண் கர்பமாக இருக்கும் போது நம்மூரில் நடத்துவது போல் சீமந்தமும்(baby shower) உண்டு. பிரசவத்துக்கு தாய் வீட்டுக்கும் போகலாம், கணவர் வீட்டிலும் இருக்கலாம், நம் தாயை நம்முடனேயும் வைத்து கொள்ளலாம்(தாய் சம்மதிக்கும் பட்சத்தில்) .

குழந்தை பிறந்த பின்னும் மிக கிராண்டாக விழா உண்டு.குழந்தையின் முதல் பிறந்த நாளிலோ/ பெயர் சூட்டு விழாக்களிலோ அந்த குழந்தையின் god father, god mother (நம் ஊரில் தாய் மாமன் சடங்கு போல, வித்தியாசம் என்னவென்றால் இங்கு நண்பர்களையும் அவ்வாறு அறிவிப்பார்கள்) யார் என அறிவிக்கப் படுவார்கள். இது தவிர தனிப்பட்ட முறையில் கொண்டாடப்படும் பிறந்த நாள்,திருமண நாள் இதையெல்லாம் சொல்லவே வேண்டாம்,அவ்வளவு அழகாக அவரவர் சக்திக்கு ஏற்றாற்போல் கொண்டாடுவார்கள். நம் ஊரை போலவே வெள்ளிவிழா, பொன்விழா ஆண்டுகளை ஆடம்பரமாக கொண்டாடுவார்கள்.

இதைத் தவிர பண்டிகைகளை கொண்டாடும் விதமே கண்கொள்ளாக் காட்சியாக இருக்கும். கிருஸ்துமஸ் காலங்களில் இங்குள்ள கேலரீஸ் லாஃபையட், BHV, பிரிண்டாம்ப்ஸ், மற்றும் élysee தெருவில் உள்ள அனைத்து ரக அங்காடிகளிலும் கடைகளிலும், தீநகர் ரங்கநாதன் தெருவில் நடப்பதை விட கர்ண கொடூரமான அடிதடி ஷாப்பிங் நடைபெறும். ஈஸ்டர் காலங்களில் விற்கப்படும் chocolateகளுக்கு அளவென்பதே கிடையாது. இதில் வேடிக்கை என்னவென்றால் சிறிதும் கடவுள் நம்பிக்கையில்லாத என் கணவரை போன்றோரும் இத்தகைய கொண்டாட்டங்களில் மிக உற்சாகமாக பங்கேற்பார்கள். சரி ஆண்டுக்கு மூன்று நான்கு பண்டிகைகள்தானே என்றால், அதற்குக் காரணம் இங்கு கோடை விடுமுறை ஒரு மாதம், வசந்த கால விடுமுறை 2 வாரம், குளிர்கால விடுமுறை 3 வாரம். நம் ஊரில் அது சாத்தியப்படுமா? அதன் பொருட்டே எல்லோரும் கூடி மகிழ இப்படி பண்டிகை விழாக்களை நம் ஊரில் அறிமுகப்படுத்தினார்கள். இப்பொழுது பிற வகை கேளிக்கைகள் நமக்கு அறிமுகமாகிவிட்டதினால் நமக்கு பழைய சம்பிரதாயங்களில் ஆர்வம் குறைந்து விட்டது. அதனால் என்ன, ஏதோ ஒரு வகையில் கொண்டாட்டங்கள் கொண்டாட்டங்கள்தானே.

சரி இப்பொழுது ரபி பெர்னார்ட் அவர்களின் கூற்றுக்கு வருவோம். வெளிநாட்டில் பெரும்பான்மையானவர்கள் நம்மைப் போலவே திருமணத்திற்கு பதற்றமாக காத்திருந்து, திருமணத்திற்கு குறைந்தபட்சம் 2 நாட்கள் முன்னராவது விடுமுறை எடுப்பார்கள். இன்னும் சிலர் 2 வாரங்கள் கூட எடுப்பார்கள். அது அவர் அவர் வேலை செய்யும் துறை, அவரவர் சொந்த விருப்பம், மனப் பதற்றம், வசதியைப் பொறுத்து அமையும். நான் இந்தியாவிலும் பலர் திருமணத்திற்கு முந்தின நாள் வரையிலும் பின்னர் திருமணமான அடுத்த நாளிலிருந்தும் வேலைக்கு செல்பவர்கள் எனப் பார்த்திருக்கிறேன். இதில் பெருமை பட என்ன இருக்கிறது? திருமணத்திற்கு முந்தின நிமிடம் வரை அவர் வேலைக்கு செல்வது அவரின் சொந்த விருப்பம். அவருக்கு முக்கிய பணிகள் இருக்கலாம், அவர் எதற்கும் பதற்றப்படாதவராக இருக்கலாம். ஆனால் மற்றவர் பதற்றமுடயவராக இருக்கலாம், அப்பொழுது விடுமுறை கிடைத்திருக்கலாம், இதற்கெல்லாம் மேலாக அவரின் சொந்த விருப்பத்தின் பேரில் முன்னமே அனைத்தையும் முடித்து விட்டு திருமண நாளை ஆவலோடு எதிர்நோக்கி இருக்கலாம். இதில் அவர் பிறருக்கு இடைஞ்சலாகவோ, பிறர் பணியை கெடுக்காவண்ணமும் விடுமுறை எடுத்தால் என்ன தவறு? இல்லை அப்படி முந்தின நாள் வரை வேலைக்கு வருபவர்கள் எவ்வகையில் தியாகியாகிறார்கள்?

எல்லா நாட்டிலுமே பெரியவர்கள் திருமணத்திற்கு முன்னர் விடுமுறை எடுக்கும்படி வற்புறுத்துகிறார்கள். ஏன்? அனாவசியமான பிரச்சினைகள், விபத்துக்கள், மற்றும் தேவையான ஓய்வு இதற்காகத்தான். இதில் என்ன பத்தாம்பசிலித்தனம் இருக்கிறது. மற்ற நிகழ்வுகளை விட திருமணத்திற்கு எல்லா நாடுகளிலும் கூடுதல் முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்படுவதற்குக் காரணம் அது தனிப்பட்ட ஒருவரின் விருப்பு வெறுப்பு சம்பந்தப்பட்டதில்லை, அதில் இருவரின் விருப்பு வெறுப்பு சம்பந்தப்படுவதுதான் காரணம்.

இனிமேலாவது தயவுசெய்து வெளிநாட்டை பற்றி தவறான புரிதல்களை மக்கள் மனதில் ஏற்படுத்தவேண்டாம் எனக்கேட்டுக்கொள்கிறேன். இங்குள்ள மக்களும் அனைத்து வகை உணர்ச்சிகளும் உள்ள மக்கள். ஒரு சிலர் கூறுவதை போன்ற இயந்திர வாழ்க்கை வாழ்பவர்கள் இல்லை. இவர்களும் குடும்ப, சமூக மற்றும் மனித உணர்வுகளுக்கு மிகுந்த மதிப்பளிப்பவர்கள். பெரியார் சொன்ன ஒரு விஷயம் இந்த இடத்தில் மிகப் பொருத்தமாகும். அது என்னவென்றால் 'ஒரு மொழியில் ஒரு வார்த்தை உள்ளதென்றால், அந்த சமூகத்திலும், அவ்வார்த்தைக்குரிய பொருள் வழக்கத்திலும் நடைமுறையிலும் உள்ளது'. அதனால் இனிமேல் தெரியாத விஷயங்களில் தெரிந்த மாதிரி மேலெழுந்தவாரியாகக் கருத்துக்களை பரப்புவதை குறைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

இதன் முதல் பாகம்:
http://vettiaapiser.blogspot.com/2008/06/blog-post_10.html
இதன் இரண்டாம் பாகம்:
http://vettiaapiser.blogspot.com/2008/06/blog-post_5058.html