ஏக் காவ் மே ஏக் கிசான் ரகு தாத்தா

அது ஒரு மார்ச் மாதம். 1989 ஆம் வருஷம். நான் 2nd standard படிச்சிகிட்டு இருந்தேன்.அப்போ எனக்கு தெரியல அடுத்த 6 வருஷங்கள் என்னோட பொது வாழ்க்கை இருளப்போகுதுன்னு. யப்பா,வேறோன்னுமில்லைங்க இந்த ஹிந்தி க்லாசைத்தான் சொல்றேன். என்னை பலி ஆடு மாதிரி அங்க கொண்டு போய் சேத்தாங்க. எங்கக்கா அங்கதான் பிரவீன் வரைக்கும் படிச்சாங்க. அந்த சீசன்ல எப்பப் பார்த்தாலும் எங்கக்கா என்னமோ செவ்வாய் கிரகத்துக்கு போய்ட்டு வந்த மாதிரி எங்க வீட்ல+குடும்பத்துல+ஸ்கூல்ல எல்லாத்துக்கும் கம்பேர் பண்ணி கொடுமை படுத்துவாங்க. இப்போ அங்கயும் ஆரம்பிச்சாங்க. எனக்கு ஒரு விஷயத்த செய்ய சொல்லி ரொம்ப stress பண்ணா சுத்தமா அதுல concentrate பண்ண முடியாது.

அந்த காலகட்டத்தில் தமிழ்நாடு பூராவும் இந்த மேனியா பரவிகிட்டு இருந்தது. எல்லா ஊர்லயும் தெலுங்குகாரங்களோ, மல்லுசோ அவங்க ஊர்ல படிச்ச ஹிந்திய வச்சி இங்க ஒரு பிரோபகண்டா பண்ணிக்கிட்டு இருந்தாங்க.என்னன்னா ஹிந்தி படிச்சாதான் இனிமே வேலை கெடைக்கும், ஹிந்தி படிக்கலைனா future கிடயாதுனு. இது எப்டியோ இங்க இருக்கிற எல்லா அம்மாங்க மனசுலயும் பதிஞ்சு போச்சு. முதல்ல PUC அப்புறம் 12th வரைக்கும்னு படிச்ச அக்காங்களை எல்லாம் கல்யாணம் ஆகி நார்த்ல(நமக்குத்தான் கர்நாடகாவை தாண்டினாலே நார்த் ஆச்சே) செட்டில் ஆனா உபயோகமா இருக்கும்னு சேத்து விட்டாங்க. அப்டி படிக்க போன அக்காங்க கூட துணைக்கு போன அம்மாங்களுக்கு நாம சும்மாத்தான இருக்கோம் நாமளும் பொண்ண பாக்க போறப்போ கைகொடுக்குமேனு படிக்க ஆரம்பிச்சாங்க(இந்த இடத்துல இன்னொன்னும் உண்டு. இவங்கல்லாம் கல்யாணுத்துக்கு முன்ன ரொம்ப நல்லா படிச்சிகிட்டு இருக்கறப்போ கல்யாணம்னு படிப்ப நிறுத்தி இருப்பாங்க. கூட சுமாரா படிச்ச சிலப் பேர் continue பண்ணி காலேஜ் முடிச்சு வேலைக்கு போயிட்டு இருக்கறத பாத்து கடுப்புல இருந்திருப்பாங்க)

இப்போ ஹிந்தி டியுஷன் எடுக்க ஆளுங்க ஜாஸ்தி, ஆனா படிக்க ஆளுங்க கம்மியாகிட்டாங்க. உடனே அவங்க பார்வை ஸ்கூல் பசங்க மேல பட்டுச்சி. அப்டி ஆரம்பிச்சதுதாங்க.இவங்க ஒரு காலத்துல பண்ண பந்தாக்கு அளவே கிடையாது.என்னமோ மேத்ஸ்,பிசிக்ஸ்,chemistry எல்லாம் படிக்கிறது சுத்த வேஸ்ட் மாதிரியும் ஹிந்தி படிச்சாதான் நாசால வேல குடுப்பாங்கன்னும் பீலா உட்டுகிட்டு இல்லாத உட்டாலக்கடி வேலைய செய்வாங்க. தீபாவளி,பொங்கலைத் தவிர எல்லா நாளும்(annual லீவு, சனி ஞாயிறு உட்பட) ஹிந்தி க்ளாஸ் இருக்கும். இவங்க வீட்ல எழவு விழுந்தா டியுஷன் பசங்களுகெல்லாம் அவ்ளோ சந்தோஷமா இருக்கும். என்னவோ இந்தியாக்கு விடுதலை கிடைச்ச விஷயம் அப்போதான் தெரிஞ்ச மாதிரி திரிவாங்க.

நான் பாத்த முக்காவாசி வீடுகள்ல(எங்க வீடும்தான்) அப்பாங்களுக்கு இது புடிக்காது,மத்த விஷயங்களை போலவே எதுக்கு வம்புன்னு வழக்கம்போல அம்மாங்களுக்கு அடங்கி போய்டுவாங்க. சிலப்பேர் ஒரு படி மேல போய் சுத்த தமிழ்காரங்களா இருந்தாலும், அதை ஸ்பஷ்டமா நிரூபிக்க பசங்களை ஸ்கூல்ல செகண்ட் languageஆ தமிழ் படிக்க விடாம ஹிந்தி படிக்க வைப்பாங்க. "ஹைய்யோ இவளுக்கு தமிழ் படிக்க தெரியாதுன்னு" ஒரு பொது இடத்துல சொல்லி கேக்க பெக்கனு இளிக்கரதுல நோபெல் பரிசு வாங்கின மாதிரி அவ்ளோ பெருமை இந்த அம்மாங்களுக்கு.அப்பா ஹிந்தி எதிர்ப்பு போராட்டத்தில தீவிரமா இருந்திருப்பாரு,ஆனா வீட்ல ஜுரம் வந்தா கஷாயம் சாப்ட வைக்கிற மாதிரி சனிக்கிழமை அந்த பசங்களை கதறக் கதற ஹிந்தி படம் பாக்க வைப்பாங்க. சொந்தக்காரங்க வீட்டு புள்ளைங்க ஹிந்தி படிக்கலைனா இவங்களுக்கு ஒரே கொண்டாட்டம்தான். வெறுப்பேத்தியே ரெண்டு நாள்ல வீட்ட விட்டு துரத்திடுவாங்க. ஹிந்தி exam நடக்குறதுக்கு முன்னாடி, சொந்த பாட்டி செத்ததுக்கே ரெண்டு நாளு லீவு போட விடாதவங்க, ஒரு வாரம் லீவு போட வைப்பாங்க(இந்த சமயத்துல medical certificate குடுக்கன்னே ஒவ்வொரு ஊர்லயும் ஒரு பாவமான டாக்டர் இருப்பாரு) எதுக்குன்னா பசங்க கண்டிப்பா பாஸ் பண்ணனுமாம். இப்போ +2க்கு பண்ற எல்லா அட்டூழியமும் நடக்கும். பரீட்சையன்னைக்கெல்லாம் க்ரூப்புக்கு ரெண்டு அம்மாங்கன்னு டர்ன் போட்டுக்கிட்டு கட்டு சோறு கட்டிக்கிட்டு பசங்களுக்கு escortஆ கிளம்பிடுவாங்க.பிரவீன் முடிக்கிற வரைக்கும் இந்த கொடுமை தொடரும்.

ஒவ்வொருத்தரோட தலையெழுத்துக்கு ஏத்த மாதிரி இந்த 8 examஐயும் 4 வருஷத்துலயும் முடிக்கலாம் மேலயும் ஆகலாம். சிலருக்கு இதுக்கு இடைப்பட்ட காலத்திலயே ஞானம் கிடைச்சு நடுவுலயே நிறுத்திடுவாங்க. ஹூம் எனக்கு அது கிடைக்கலே. நான் 6 வருஷம் அனுபவிச்சேன். கடைசில இதனால ஒரு உபயோகமும் இல்ல. சரி ஹிந்திக்காரங்ககிட்ட ஹிந்தில பேசலாம்னா நம்ம ஹிந்திய மதராசி ஹிந்தின்னு சொல்லி நக்கலடிக்கறது(இவங்க பேசறது என்னமோ தேவ பாஷைனு நெனைப்பு, சேட்டுங்க சிலப் பேர் பேசிற தமிழ கேட்டு நாம ரசிக்கிறோம், என்னத்த சொல்றது) சரி ஹிந்தி படம் பாக்க உதவியா இருக்கும்னு பார்த்தா அதுல பத்து வார்த்தைக்கு மேல ஹிந்தில பேசறது இல்ல, புல்லா இங்கிலிபீஸ்தான். கரன் ஜோஹர் படத்துக்கு அந்த பத்து வார்த்தை கூடப் புரிய தேவையில்லை.

அடப்பாவிகளா இதுக்கா என்னை வருஷக்கணக்குல போட்டு வாட்டி எடுத்தீங்க. ஒரு பாக்யராஜ் படத்துல வர்றமாதிரி, பல சின்ன பசங்க வாழ்க்கைய இம்சைப்படுத்தின இந்த ஹிந்தி டீச்சருங்களை கல்ல விட்டு அடிச்சு, நாய விட்டு தொரத்தனுங்க. இந்தப்பதிவு யார் மனசையும் புண்படுத்த இல்லை, பட்ட கஷ்டம் பேச வைக்கிறது